سفیدک داخلی چغندر
Beet downy mildew
بیماری گیاهی سفیدک داخلی چغندر قند در شرایط آب و هوایی بسیار سرد تاثیر فراوانی دارد. تمام اندام های هوایی بوته، به خصوص برگ های جوان، توسط این بیماری گیاهی آسیب می بیند. عامل این بیماری تنها به بوته های چغندرقند و چغندر لبویی آسیب می زند و تاثیری روی محصولات کشاورزی دیگر ندارد.
علائم بیماری سفیدک داخلی چغندر:
آلودگی جوانه های اولیه بذری باعث از بین رفتن گیاهچه در مراحل اولیه رشد می شود. بیماری گیاهی سفیدک داخلی چغندر باعث کوچکی، پیچیدگی، ضخامت و رنگ پریدگی برگ های جوانی که در مرکز بوته قرار دارند می شود. با فراهم شدن شرایط رشد و توسعه قارچ، بافت پودری خاکستری قارچ روی دو سطح برگ و لکه های نامنظم رنگ پریده در اندازه 12 الی 25 میلی متر روی سطح بالایی برگ توسعه می یابد. در بعضی از بوته ها رنگ لبه برگ های آلوده به رنگ قرمز یا ارغوانی در می آید. در نهایت برگ ها پژمرده شده و از بین می روند.
عامل بیماری، نحوه انتشار و چرخه زیستی سفیدک داخلی چغندر:
عامل بیماری گیاهی سفیدک داخلی چغندر، قارچ Peronospora farinosa می باشد. وزش باد باعث انتقال و جابجایی عامل بیماری به مناطق عاری از بیماری می شود. شرایط آب و هوایی مرطوب و محدوده دمای 10 الی 15 درجه سانتی گراد تاثیر زیادی در رشد و توسعه عامل بیماری دارد. زمستان گذرانی عامل بیماری روی بقایای آلوده گیاهی، بذور آلوده، گیاهان و علف های هرز میزبان بیماری صورت می گیرد.
راه های پیشگیری و کنترل بیماری سفیدک داخلی چغندر:
- کاشت ارقام مقاوم و بذور عاری از بیماری
- جمع آوری و حذف بقایای گیاهی بعد از برداشت محصول
- اجتناب از مصرف مازاد کودهای ازته
- استفاده از بردوفیکس به شرح زیر:
- ضدعفونی بذر قبل از کاشت با نسبت 10 در هزار
- ضدعفونی خاک بلافاصله بعد از کاشت با نسبت 10 در هزار
- سم پاشی با نسبت 5 در هزار در هنگام باز شدن اولین برگ ها
- سم پاشی با نسبت 5 در هزار یک ماه بعد از کاشت
- در صورت مشاهده علائم بیماری، سم پاشی با نسبت 5 در هزار در فواصل ده روزه تا برداشت